کنترل شیمیایی علفهای هرز در گندم با علف کشهای پس رویشی

تلفیق پهن برگ کشها و باریک برگ کشها برای کنترل علفهای هرز در گندم، تحت شرایط اصفهان مورد مطالعه قرار نگرفته است. بدین لحاظ، آزمایشی در سال زراعی 75-1374 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شد. در این مطالعه علف کشهای توفوردی + ام سی پی آ (یو46کمبی فلوئید6)، بروموکسینیل، متریبیوزین، دیکلوفوپ-متیل و ترالکوکسیدیم و تلفیق آنها به صورت 11 تیمار علف کش، همراه با شاهد وجین و شاهد علف هرز در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. ناخنک و یولاف وحشی مهم ترین علفهای هرز مزرعه بودند. کنگر وحشی و پیچک صحرایی اهمیت کمتری داشتند. اثربخشی بروموکسینیل بر روی علفهای هرز پهن برگ یکساله بیشتر از توفوردی + ام سی پی آ بود، در حالی که توفوردی + ام سی پی آ اثربخشی بیشتری بر روی علفهای هرز چندساله داشت. تیمارهای دیکلوفوپ-متیل و تلفیق بروموکسینیل با ترالکوکسیدیم بیشترین اثربخشی را بر روی کنترل یولاف وحشی نشان دادند، هر چند که تفاوت معنی داری بین تیمارهای حاوی دیکلوفوپ-متیل و ترالکوکسیدیم از لحاظ کاهش تعداد و وزن خشک یولاف وحشی مشاهده نشد. بیشترین خسارت ظاهری بر گندم توسط متریبیوزین و کمترین خسارت توسط بروموکسینیل وارد شد. عملکرد دانه گندم تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. به هر حال، بالاترین عملکرد دانه گندم توسط تیمار تلفیق ترالکوکسیدیم با بروموکسینیل، که پایین ترین وزن خشک مجموع علفهای هرز را در مراحل سنبلچه انتهایی و سنبله دهی گندم داشت، به دست آمد. بر اساس نتایج حاصله، چنانچه علفهای هرز چندساله پهن برگ مسأله ساز نباشند، تلفیق بروموکسینیل با ترالکوکسیدیم جهت کنترل مجموع علفهای هرز مزرعه گندم، در شرایط مشابه با آزمایش حاضر، مناسب است. اما در صورت غالبیت علفهای هرز چندساله پهن برگ و یولاف وحشی در مزرعه، تلفیق توفوردی + ام سی پی آ با دیکلوفوپ-متیل جهت کنترل مجموع علفهای هرز مطلوب تر می باشد.